HTML nie jest językiem programowania; jest językiem znaczników (ang. markup language). HTML składa się z serii znaczników (tagów), których używa się do zamknięcia, opakowania różnych części treści, tak aby wyglądały i/lub działały w określony sposób. Z pomocą tagów możesz ze słów czy obrazów zrobić linki do innych stron, sprawić by były napisane kursywą, większą czcionką, wytłuścić je itd. Na przykład weźmy poniższą treść:

My cat is very grumpy

Jeśli chcemy utworzyć z niej paragraf, wystarczy użyć odpowiednich tagów:

<p>My cat is very grumpy</p>

Przyjrzyjmy się nieco dokładniej jak tworzymy paragraf.

Główne składniki naszego elementu to:

1. Tag otwierający: Znacznik ten zawiera nazwę elementu (w tym wypadku "p") otoczony parą ostrych nawiasów (znak mniejszości i większości na klawiaturze - przyp. tłum.)
2. Tag zamykający: Jest w zasadzie taki sam jak tag otwierajacy z wyjątkiem tego, że obowiązkowo musi zawierać znak slash przed nazwą tagu. Oznacza to, że w tym miejscu kończy się dany element. Jeśli w kodzie nie umieścisz znaku końca elementu, co jest częstym błędem poczatkujących twórców stron, może to spowodować nieoczekiwane błędy podczas wyświetlania i działania strony.
3. Zawartość: Po prostu treść elementu, w tym wypadku jest to tekst.
4. Element: Element to całość tej konstrukcji: tag otwierający plus zawartość plus tag zamykajacy.

Elementy mogą zawierać atrybuty, np:

Atrybuty zawierają dodatkowe informacje o elemencie, które nie są widoczne dla odwiedzających stronę. W tym przykładzie class jest nazwą atrybutu, a editor-note jest jego wartością. Atrybut class pozwala nadać elementowi indentyfikator, który potem może być użyty do nadania stylu elementowi przez CSS lub do innych celów.

Atrybut zawsze powinien mieć:

1. Spację między nazwą tagu a nazwą atrybutu (lub innego atrybutu, jeśli dany element ma więcej atrybutów).
2. Nazwę atrybutu oraz znak równości.
3. Wartość podaną w cudzysłowie.